۱. معرفی:
۱.۱ تاریخچه:
متدولوژی Waterfall یکی از روش‌های سنتی در توسعه نرم‌افزار است که در دهه ۱۹۷۰ معرفی شد. این مدل توسعه نرم‌افزار به شکل خطی و مراحلی انجام می‌شود و هر مرحله تنها پس از اتمام کامل مرحله قبلی آغاز می‌شود.
۲. ساختار اصلی:
۲.۱ فازهای Waterfall:
- تعریف نیازمندی‌ها (Requirements): تعیین نیازمندی‌ها و ویژگی‌های سامانه.
- تحلیل (Analysis): تحلیل نیازمندی‌ها و تهیه مستندات مربوط.
- طراحی (Design): طراحی ساختار کلی سامانه و رابط کاربری.
- پیاده‌سازی (Implementation): نوشتن کدها و پیاده‌سازی طراحی.
- تست (Testing): آزمون و ارزیابی سامانه.
- نگهداری (Maintenance): تصحیح باگ‌ها و افزودن ویژگی‌های جدید.
۳. مزایا و چالش‌ها:
۳.۱ مزایا:
- شفافیت فرآیند: مراحل خطی و قابل پیش‌بینی.
- مدیریت ساده: مدیریت و پیگیری آسان فرآیند.
۳.۲ چالش‌ها:
- انطباق با تغییرات: مشکل در تغییرات و نیازمندی‌های جدید.
- مشکلات شناخته‌نشده: امکان اشکالات در مراحل بعدی.
۴. نتیجه‌گیری:
متدولوژی Waterfall با تأکید بر خطی بودن و مراحل مشخص، مناسبی برای پروژه‌هایی با نیازمندی‌های استاتیک و قابل پیش‌بینی است. این رویکرد می‌تواند در پروژه‌های کوچک با ویژگی‌های ثابت موثر باشد، اما در مواجهه با پروژه‌های پیچیده و نیازمندی‌های متغیر، ممکن است با چالش‌هایی مواجه شود.